Δεν έχω νέα από καιρό
δουλεύω μόνο να ζήσω
διαβάζω τις εφημερίδες
βλέπω τις ειδήσεις
κλεισμένες οι κουρτίνες.
Ζω πληκτικά
μόνο φύλλα δέντρων σείονται
στον ύπνο μου
φωνές παιδιών έξω από το Ζαΐρ
πυροβολισμοί σε αμάχους στην Ρουάντα.
Είδα την δισκοθήκη όπου ιερουργείς
μου μίλησαν για σένα στη Χαλκίδα
δίπλα στις καφετέριες είδα την μορφή σου
τους δίσκους σου τους ξέρω
στους ξέφρενους ρυθμούς σου χόρεψα
μιαν εποχή.
Έξω από το χωριό Αφίδναι
δεν φύεται παρά θάνατος
θα φύγω για να σωθώ. Είχες πει.
Να ζήσω στην σιωπή δεν δύναμαι
Συνήθισα τους εκκωφαντικούς τους ήχους.
Φεύγοντας με το τραίνο το πρωί
μου έδειξαν την ντισκοτέκ «Αυλίδα»,
φτάνει αργά τα βράδυα
συνοδευόμενη από γεωργούς, μηχανικούς
απ’ τα τσιμέντα
ή Ιφιγένεια.
Ζητά στο φουλ τα αιρ κοντίσιον
τα μηχανήματα του ήχου.
Αναζητά μεθυσμένη έναν άνεμο στις βεράντες
να την πάρει για πάντα στην Ταυρίδα.
δουλεύω μόνο να ζήσω
διαβάζω τις εφημερίδες
βλέπω τις ειδήσεις
κλεισμένες οι κουρτίνες.
Ζω πληκτικά
μόνο φύλλα δέντρων σείονται
στον ύπνο μου
φωνές παιδιών έξω από το Ζαΐρ
πυροβολισμοί σε αμάχους στην Ρουάντα.
Είδα την δισκοθήκη όπου ιερουργείς
μου μίλησαν για σένα στη Χαλκίδα
δίπλα στις καφετέριες είδα την μορφή σου
τους δίσκους σου τους ξέρω
στους ξέφρενους ρυθμούς σου χόρεψα
μιαν εποχή.
Έξω από το χωριό Αφίδναι
δεν φύεται παρά θάνατος
θα φύγω για να σωθώ. Είχες πει.
Να ζήσω στην σιωπή δεν δύναμαι
Συνήθισα τους εκκωφαντικούς τους ήχους.
Φεύγοντας με το τραίνο το πρωί
μου έδειξαν την ντισκοτέκ «Αυλίδα»,
φτάνει αργά τα βράδυα
συνοδευόμενη από γεωργούς, μηχανικούς
απ’ τα τσιμέντα
ή Ιφιγένεια.
Ζητά στο φουλ τα αιρ κοντίσιον
τα μηχανήματα του ήχου.
Αναζητά μεθυσμένη έναν άνεμο στις βεράντες
να την πάρει για πάντα στην Ταυρίδα.
(Κατάστημα Νεωτερισμών, 1997)
πηγή
πηγή
Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε, τον Οκτώβριο του 1948, στον Πειραιά. Από το 1973, που εμφανίστηκε στα γράμματα, έχει εκδώσει είκοσι δύο (22) βιβλία με ποιήματα, πεζά, θέατρο. Κάνει ραδιόφωνο στο Τρίτο Πρόγραμμα. Και παλαιότερα στο Δεύτερο και Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ποιήματά του και πεζά έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εκατόν είκοσι (120) τραγούδια του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες (Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Μαρκόπουλος, Δήμος Μούτσης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Τρανουδάκης, Γιώργος Ανδρέου, Τάσος Καρακατσάνης, Λένα Πλάτωνος κ.ά.). Εκδίδει, από τον Φεβρουάριο του 1981, το περιοδικό "Οδός Πανός", τις ομώνυμες εκδόσεις, καθώς και τις "Εκδόσεις Σιγαρέτα". Ήταν υπεύθυνος του ενθέτου "Βιβλιοθήκη-Καταφύγιο θηραμάτων", της "Ελευθεροτυπίας" κάθε Σάββατο (2009-2011). Πήρε το 2011 το Βραβείο Καβάφη. Τιμήθηκε από τον Δήμο Πειραιά, για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα, τo 2013. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας των ακόλουθων έργων – ποίηση, θέατρο, πεζά: Βιβλίο 1 (1973). Οι Λάμπες (1974). Τα Μαύρα Τακούνια (1979). Τα Αρχαία Βρέφη (ένα τόμο που περιλαμβάνει τις τρεις προηγούμενες συλλογές στην οριστική τους μορφή), (1980). Ελληνορωμαϊκή Πάλη (1981). Τελετές Μοτοσυκλέτας (1981). Καίτη Γκρέϋ: Αυτή Είναι η Ζωή μου (1983). Ο Αναιδής Θρίαμβος (1984, 2018). Το Όνομά μου Είναι Τζαίημς Ντην (1987). Ψεύτικες Βλεφαρίδες (1987). Η Γυναίκα της Πάτρας (1989). Φωτογραφίες Πορσελάνης (1992). Κίτρινη Όχθη Α΄ (1993). Κατάστημα Νεωτερισμών (1997). 99 Poems – 99.. Ποιήματα. Εισαγωγή - Μετάφραση Γιάννης Γκούμας (1999). Χάρτινη Εξέδρα (2001). Κίτρινη όχθη, Β΄ (2001). Μια Συνομιλία με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο (2003). Μια στιγμή Πιερ Πάολο Παζολίνι (2004, 2016). Τα κοκόρια της οδού Αισχύλου (2005). Το μονόπρακτο Σεβάς Χανούμ (2007). Tα ποιήματα, 1973-2008 (2008). Σάββατο (2011). Τρεις γυναίκες και ο Ποιητής, (2015). Προσωρινή μέθη (2016). Το Πέραμα και άλλα τραγούδια (2018). Εμείς κορίτσια δεκατριώ δεκατεσσάρω χρόνων (2019). Ξενοδοχείο Βαλκάνια (2020). (Όλα κυκλοφορούν στις Εκδόσεις Οδός Πανός.)