Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Κατερίνα Ηλιοπούλου, «Καθ' οδόν άσμα»

Όλα περνούν και μένουν
δέντρα, λόφοι αλλεπάλληλοι,
ρουμάνια και πλαγιές αγκαλιασμένες με πουρνάρια,
ταβέρνες επαρχιακές, σπίτια κλειστά και στάνες και οροπέδια

Φτωχό χωνάκι της αντίληψης
μα τι να γίνει
ακόμα και τ' αστέρια
είναι γράμματα χαραγμένα στο ουρανό.
Πώς είναι δυνατόν να εξαντληθεί
αυτή η ανάγνωση
αφού διατίθεται
αέναα
κι εσύ διατεθειμένος μέσα της
στην αστάθεια
την απώλεια
την ασυνέχεια
την επιθυμία
να περιγράψεις μια χώρα
όπως ένα όνειρο
τελειωμένο
και άπειρο
χωρίς πλοκή

Όλα γύρω μας μεταμορφώσεις
γάμοι θεών, κυνηγητά, αποκρυσταλλώσεις
εκεί απέναντι μακριά υψώνεται η οροσειρά
γαλάζια μέσα στην αχλή της κάψας
εκεί υπάρχει μια διασάλευση
στην όψη του βουνού που κρύβεται
μια διεκδίκηση και μια παρηγοριά
αυτού που υπήρξε
σε κόσμο ελεύθερο
από το βλέμμα
και το κάλεσμα.

Από τον κάματο της ζέστης
σταμάτησαν οι ομιλίες
πυρώθηκαν τα μάτια
πίσω από τα φίλτρα των γυαλιών
τυφλοί διασχίζουμε μια πυρκαγιά
χωρίς αρχή και τέλος
κι απ' το γλυκό τραγούδι των πουλιών
αρχίζουμε κι εμείς να τραγουδάμε
στην αρχή δειλά,
μουρμουριστά,
κατεβάζουμε όλα τα παράθυρα
δεν θέλουμε άλλο να προστατευθούμε
ο καυτός αέρας μάς τυλίγει
καθώς ρεύμα φωνής και ρεύμα αέρα
πάλλονται κι ενώνονται
όπως πηγή και ποταμός
ρεύμα φωνής που χάνεται
αναστατώνει τα χείλη και τα μάτια
σαρώνει τη γαλήνη
μεταμορφώνει,
παραμορφώνει, εκρήγνυται
στη σάρκα του προσώπου
δεν απευθύνει
δεν ρωτά
αστρικός κόκκος
που ακόμα πάλλεται
σε διαρκή κοσμογονία
ψευδής
λοξός
αφανής

Η Κατερίνα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το1967. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο τμήμα Χημείας και στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Metropolitan University στο Λονδίνο. Έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης: Ο κύριος Ταυ, (Μελάνι 2007, βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω), Άσυλο (Μελάνι, 2008), Το βιβλίο του χώματος (Μελάνι, 2011 υποψήφιο για το βραβείο ποίησης του περιοδικού Διαβάζω), Gestus (ποίηση και φωτογραφία μαζί με τον Γιάννη Ισιδώρου, [φρμκ], 2014), Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα (2015 Μελάνι, βραχεία λίστα για το βραβείο ποίησης του Αναγνώστη). . Έχει επιμεληθεί και μεταφράσει στα ελληνικά μια ανθολογία με ποίηση της Sylvia Plath (Σύλβια Πλαθ Ποιήματα Κέδρος, 2003) και το Άριελ, (Μελάνι 2012), σε συνεργασία με την Ελένη Ηλιοπούλου, καθώς και ποίηση της Mina Loy, του Ted Hughes, του Robert Hass, (περιοδικό Ποίηση, Ποιητική, poema, ΦΡΜΚ). Ως μέλος της ομάδας εικαστικών intothepill συνδιοργάνωσε το έργο Κaraoke Poetry Bar, στην Μπιενάλε της Αθήνας 2007. Συνεπιμελείται τον δικτυακό τόπο greekpoetrynow.com. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή μεταφραστικά και συγγραφικά προγράμματα, φεστιβάλ και Μπιενάλε. Η ποίησή της έχει μεταφραστεί και δημοσιευτεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, σουηδικά, σερβικά, τουρκικά, φινλανδικά και βουλγαρικά. Το πρώτο βιβλίο της Ο κύριος Ταυ, εκδώθηκε στα Τουρκικά (Delta Yayinlari editions, Istanbul 2012) και στα Γαλλικά (Oie de Cravan editions, Montreal 2012). Δημοσιεύει επίσης κριτικές και δοκίμια. Διευθύνει το εξαμηνιαίο περιοδικό ΦΡΜΚ, για την ποίηση, την ποιητική και τα εικαστικά.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης