Ορέστης Λάσκος, «Μια όχι και τόσο απλή ιστορία»

Στην πλαζ μιας Λουτροπόλεως τη συνήντησα,
με κάποια νταμ-ντε-κομπανί στην πάντα·
κι απρέ-σουπέ, κι άνευ πολλών διατυπώσεων,
της εσυστήθην σ’ ενός «Πάλλας» τη βεράντα!...

Μιλήσαμε αρκετά για πράγματ’ άσκοπα,
χωρίς καμιά απολύτως σημασία·
και κάπου-κάπου, δήθεν ακουσίως μας,
λέγαμε και καμιά παραδοξολογία!...

Κι όμως, ενόσω για τον έρωτα δεν είπαμε
μήτε κουβέντα, κι εχωρίσαμε σαν φίλοι,
τ’ άλλο το βράδυ, παραδόξως πως, παράφορα,
σε μια ντορμέζα, ενώσαμε τα χείλη!...

…Κι ύστερα, σε μιαν αμμουδιά, που εκείνη ολόγυμνη
φάνταζε σαν ανθός εξαίσου κρίνου,
στου πόθου τη νιρβάνα ναρκωθήκαμε,
ρουφώντας το χασίς της Πανσελήνου!

– Κι έπειτα… Δυστυχώς δεν έχει πλέον «Έπειτα»…!
την άλλη μέρα… εξαφανίστηκ’ αιφνιδίως…
– Κι εγώ, που μούχαν κάνει τότε τόση εντύπωση
τα σμαραγδένια μάτια της, κι ιδίως

οι τόσον εξεζητημένες πόζες της,
σαν μιας Μπριγκίτας Χελμ ομοίωμά της,
αφιερώνω τώρα το τραγούδι μου σ’ αυτήν, σ’ ΑΥΤΗΝ
που μήτε καν θυμάμαι τ’ όνομά της!...
~
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Αλεξανδρινή Τέχνη», Τόμ. 4, αριθ. 9 (1930)

πηγή 

Αγριόχηνες ποιήματα άπαντα - ολόκληρο το ποιητικό του έργο, Ιδ. έκδοση, 1972 

 

Ο Ορέστης Λάσκος (Ελευσίνα, 1907 - Αθήνα, 1992) ήταν Έλληνας ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ποιητής και θεατρικός επιχειρηματίας. Η ποσοτικά τεράστια (και άνιση) κινηματογραφική παραγωγή του, επισκίασε άλλες πλευρές του δημιουργικού ταλέντου του Λάσκου και, ιδιαίτερα, την ποίησή του. Ποίηση και κινηματογράφος βρίσκονταν σε σύγκρουση στον Λάσκο: όταν καταπιανόταν με το ένα, κατά κανόνα παραμελούσε το άλλο, όπως φαίνεται και από τις χρονολογίες της κινηματογραφικής παραγωγής του, σε σύγκριση με εκείνες των ποιητικών εκδόσεών του. Κατά βάθος ήταν, όπως είχε παρατηρήσει ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, ένας ποιητής "που κρυβόταν θεληματικά πίσω από τον θεατρίνο".  Ασχολήθηκε με τη σύνθεση ποιημάτων από τα εφηβικά κιόλας χρόνια του. Την εποχή που ήταν ηθοποιός στο ελαφρύ θέατρο, συνήθιζε να απαγγέλλει τα έργα του στο κοινό "με τη βροντώδη φωνή του". Φαίνεται πως αυτήν την πρακτική τη διατήρησε κι αργότερα και, πιθανότατα, η δημόσια απαγγελία ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του Λάσκου ως ποιητή.  Εξέδωσε αρκετές ποιητικές συλλογές σε μια περίοδο διάρκειας 40 ετών, από το 1934 έως το 1974. Το 1942 νυμφεύθηκε την τραγουδίστρια Στέλλα Γκρέκα, με την οποία χώρισε το 1947. Δεύτερη σύζυγός του, από το 1960 έως το θάνατό του, υπήρξε η ηθοποιός Μπεάτα Ασημακοπούλου.