Ανέστης Ευαγγέλου, «Αγάπη»

Όρμηξαν και τον ξέσκισαν στα δυο
η λέαινα η μεγάλη κι η λέαινα η μικρή
με νύχια κόκκινα, με δόντια αστραφτερά.

(Και όλο αυτό στη γλώσσα τους το λένε αγάπη.)

Τη σάρκα σπάραξαν και μόνο στην καρδιά
και στο μυαλό σαν έφτασαν χυμήξανε
η μια στην άλλη μήπως κι αστοχήσουν
στη δίκαιη μοιρασιά.

(Και όλο αυτό στη γλώσσα τους το λένε αγάπη.)

Τέλος ριχτήκαν λιμασμένες και του λιάνισαν
τα κόκαλα κι ηδονικά τα τραγανίσανε
ως το μεδούλι κι έγλειψαν το χυμένο αίμα
μην απομείνει τίποτε να τον θυμίζει πια.

(Και όλο αυτό στη γλώσσα τους το λένε αγάπη.)
~
από το βιβλίο, Τα ποιήματα 1956-1986 Ανέστης Ευαγγέλου, εκδ. Παρατηρητής, 1988
(από τη συλλογή Η επίσκεψη και άλλα ποιήματα, 1987)
πηγή

 

Ο Ανέστης Ευαγγέλου (Θεσσαλονίκη, 1937 - Θεσσαλονίκη, 1994) είναι ποιητής της Β΄ μεταπολεμικής γενιάς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ανέστης Παπαδόπουλος. Η ζωή και το έργο του έχει συνδεθεί με τη Θεσσαλονίκη, όπου εξέδωσε τις ποιητικές του συλλογές. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1958 με τη δημοσίευση του ποιήματος "Προετοιμασία και ώρες αναμονής πριν από μακρύ ταξίδι" στο πειραϊκό περιοδικό Το Περιοδικό μας. Η ποίησή του διακρίνεται από τα λιτά εκφραστικά μέσα, τη διάχυτη ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας και την αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου προς τη μεταπολεμική πραγματικότητα και το αίσθημα της ήττας. Ακόμη, στο ποιητικό του έργο ανιχνεύονται επιδράσεις από τους Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου, Γιώργο Βαφόπουλο, Ζωή Καρέλλη, Γιώργου Θέμελη, Μανόλη Αναγνωστάκη και Άρη Δικταίο. Η κριτική υποδοχή του έργου του υπήρξε αρκετά θερμή, ενώ για την ποίησή του μίλησαν ανάμεσα σε άλλους οι Μανόλης Αναγνωστάκης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Κώστας Στεργιόπουλος και Ντίνος Χριστιανόπουλος. Εξ αρχής η κριτική μίλησε ομόθυμα για γνησιότητα, ειλικρίνεια, οικειότητα, για επανάκαμψη της συγκίνησης και τη διαύγεια των συμβόλων. [Βιογραφία]