Ανέστης Ευαγγέλου, «Δυο τρία γερά χτυπήματα»

Δυο τρία γερά χτυπήματα ακόμα
δυο τρεις ακόμα μαχαιριές στο στήθος
ζωή μη μ’ εγκαταλείπεις στα μισά του δρόμου
σκλήραινε μου το δέρμα, κάνε μου πέτρα το κορμί
μαύρισε μαύρισε ακόμα την καρδιά μου
μην το λυπάσαι πια το τέκνο σου εδώ που έφτασε
συμπλήρωσε το έργο σου όπως εσύ μονάχα ξέρεις.

Δυο τρία γερά χτυπήματα ακόμα
Δυο τρεις ακόμα μαχαιριές στο στήθος
ακόμα λίγο και δεν θα αισθάνομαι τα τραύματα
ακόμα λίγο και θα γίνω άτρωτος
~
από το βιβλίο, Τα ποιήματα 1956-1986 Ανέστης Ευαγγέλου, εκδ. Παρατηρητής, 1988
(από τη συλλογή Μέθοδος αναπνοής, 1966)
πηγή

 

Ο Ανέστης Ευαγγέλου (Θεσσαλονίκη, 1937 - Θεσσαλονίκη, 1994) είναι ποιητής της Β΄ μεταπολεμικής γενιάς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ανέστης Παπαδόπουλος. Η ζωή και το έργο του έχει συνδεθεί με τη Θεσσαλονίκη, όπου εξέδωσε τις ποιητικές του συλλογές. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1958 με τη δημοσίευση του ποιήματος "Προετοιμασία και ώρες αναμονής πριν από μακρύ ταξίδι" στο πειραϊκό περιοδικό Το Περιοδικό μας. Η ποίησή του διακρίνεται από τα λιτά εκφραστικά μέσα, τη διάχυτη ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας και την αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου προς τη μεταπολεμική πραγματικότητα και το αίσθημα της ήττας. Ακόμη, στο ποιητικό του έργο ανιχνεύονται επιδράσεις από τους Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου, Γιώργο Βαφόπουλο, Ζωή Καρέλλη, Γιώργου Θέμελη, Μανόλη Αναγνωστάκη και Άρη Δικταίο. Η κριτική υποδοχή του έργου του υπήρξε αρκετά θερμή, ενώ για την ποίησή του μίλησαν ανάμεσα σε άλλους οι Μανόλης Αναγνωστάκης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Κώστας Στεργιόπουλος και Ντίνος Χριστιανόπουλος. Εξ αρχής η κριτική μίλησε ομόθυμα για γνησιότητα, ειλικρίνεια, οικειότητα, για επανάκαμψη της συγκίνησης και τη διαύγεια των συμβόλων. [Βιογραφία]