Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Ολόγυρά μας φύκια, μοχθηρό νερό,
μαύρα κοχύλια, σκουριασμένα βότσαλα.
Ένα θαυμαστικό που επιπλέει ακόμα
κι οι σκοτωμένοι πειρατές,
τ' άδειο σεντούκι τους...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Οι γαλαξίες σε σύνθλιψη,
διάττοντες στην πτωτική...
Για ποιον να σώπασε η Σελήνη;
Κι η ηχώ, σκοτείνιασε.
Φόβο μυρίζουν τα τραγούδια σου.
Πάνθηρες μαύροι τα φωνήεντα σου.
Θα μου το μάθεις το συντακτικό;
Ρήμα, υποκείμενο, αντικείμενο;
Αντικείμενο.
Ή όχι καλύτερα, κατηγορούμενο.
Ναι, κατηγορούμενο.
Βραχιόλια μου κάτι ερωτηματικά.
Όλο αυθάδεια και κομπασμό χτυπάνε.
Σπασμένα ξάρτια, ξεσκισμένα τα πανιά,
κι οι μεθυσμένοι ναύτες προς τον Άδη...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Θα σου στολίσω μια βουβή αγκύλη.
Μ' επιθυμίες παλιές...
Φθάρθηκαν με το χρόνο,
ξέρω,
μα θα στις ανάψω μονομιάς.
Μη νοιάζεσαι.
Κάπου έχω θάψει λίγο πανικό...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Ζηλόφθονοι αστερίες, ύπουλοι αχινοί.
Μάζεψε γρήγορα τελείες και κόμματα.
Φουσκώνει η θάλασσα, αγριεύει.
Δεν θα γλυτώσεις με παρομοιώσεις σήμερα.
Ποιον καταγγέλει η νύχτα τόσο αδίστακτα;
Και μην αργήσεις.
Θα χαθεί ο δρόμος.
Σφουγγάρια επίμονα,
θα με μπερδέψουν.
Παραφυλάνε αδίστακτα,
αποσιωπητικά...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Νομίζω γδάρθηκε η πλάτη μου,
σε μια παλιά Οπισθοχώρηση..
Για δες με, τώρα.
Αλύγιστη.
Σειρές κυμάτων με χτυπάνε
και χαμογελώ.
Όχι πια. Ποτέ ξανά.
Αδιαπέραστο φράγμα οι παρενθέσεις μου.
Κι αν θες,
μπορείς να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου.
Ολόγυρά μας φύκια, μοχθηρό νερό,
μαύρα κοχύλια, σκουριασμένα βότσαλα.
Ένα θαυμαστικό που επιπλέει ακόμα
κι οι σκοτωμένοι πειρατές,
τ' άδειο σεντούκι τους...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Οι γαλαξίες σε σύνθλιψη,
διάττοντες στην πτωτική...
Για ποιον να σώπασε η Σελήνη;
Κι η ηχώ, σκοτείνιασε.
Φόβο μυρίζουν τα τραγούδια σου.
Πάνθηρες μαύροι τα φωνήεντα σου.
Θα μου το μάθεις το συντακτικό;
Ρήμα, υποκείμενο, αντικείμενο;
Αντικείμενο.
Ή όχι καλύτερα, κατηγορούμενο.
Ναι, κατηγορούμενο.
Βραχιόλια μου κάτι ερωτηματικά.
Όλο αυθάδεια και κομπασμό χτυπάνε.
Σπασμένα ξάρτια, ξεσκισμένα τα πανιά,
κι οι μεθυσμένοι ναύτες προς τον Άδη...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Θα σου στολίσω μια βουβή αγκύλη.
Μ' επιθυμίες παλιές...
Φθάρθηκαν με το χρόνο,
ξέρω,
μα θα στις ανάψω μονομιάς.
Μη νοιάζεσαι.
Κάπου έχω θάψει λίγο πανικό...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Ζηλόφθονοι αστερίες, ύπουλοι αχινοί.
Μάζεψε γρήγορα τελείες και κόμματα.
Φουσκώνει η θάλασσα, αγριεύει.
Δεν θα γλυτώσεις με παρομοιώσεις σήμερα.
Ποιον καταγγέλει η νύχτα τόσο αδίστακτα;
Και μην αργήσεις.
Θα χαθεί ο δρόμος.
Σφουγγάρια επίμονα,
θα με μπερδέψουν.
Παραφυλάνε αδίστακτα,
αποσιωπητικά...
Θες να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου;
Νομίζω γδάρθηκε η πλάτη μου,
σε μια παλιά Οπισθοχώρηση..
Για δες με, τώρα.
Αλύγιστη.
Σειρές κυμάτων με χτυπάνε
και χαμογελώ.
Όχι πια. Ποτέ ξανά.
Αδιαπέραστο φράγμα οι παρενθέσεις μου.
Κι αν θες,
μπορείς να κρυφτείς μες τα μαλλιά μου.
Η Αικατερίνη Τεμπέλη γεννήθηκε στη Σάμο, αλλά έζησε μερικά απ’ τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια της ζωής της στη Θεσσαλονίκη και στο Ηράκλειο, όπου σπούδασε αντίστοιχα Ψυχολογία και Κοινωνική Εργασία. Στην Αθήνα εκπαιδεύτηκε στην οικογενειακή θεραπεία (Μονάδα Οικογενειακής Θεραπείας-ΨΝΑ) και στην Bραχεία Ψυχοθεραπεία. Παρακολούθησε παράλληλα μαθήματα υποκριτικής στο «Θέατρο των Αλλαγών» και μονωδίας στο «Ολυμπιακό Ωδείο» Ηρακλείου. Το 1993 κέρδισε το Α’ Πανελλήνιο βραβείο, σε γραπτό διαγωνισμό της Deutsche Welle, με θέμα το ρατσισμό κι εκπροσώπησε τη χώρα μας στην Κολωνία. Τον επόμενο χρόνο, το 1994, πήρε Διάκριση στον Παγκρήτιο Διαγωνισμό Ποίησης. Εργάστηκε για πάνω από μια δεκαετία στο ραδιόφωνο (Ράδιο Κρήτη, 9.84, Studio 19, ΕΡΑ Ηρακλείου, 102-ΕΡΤ 3 κ.ά.) ως παραγωγός και παρουσιάστρια ραδιοφωνικών εκπομπών, καθώς και σε γνωστά περιοδικά κι εφημερίδες ως δημοσιογράφος. Το «Αλφαβητάρι των Παθών – Αλχημικοι αλγόριθμοι» είναι το τέταρτο βιβλίο της (εκδόσεις «Ελευθερουδάκης», 2020) και η πρώτη της ποιητική συλλογή. Προηγήθηκε «Το ποτάμι στον καθρέφτη» (συλλογή διηγημάτων, «Άνεμος εκδοτική», 2015), καθώς και τα μυθιστορήματα «Η σκόνη των άστρων» (2010) και το«Βενετσιάνικο χρυσάφι» (2007) . Και τα δύο εκδόθηκαν απ’ τις εκδόσεις «Μοντέρνοι Καιροί». Σήμερα ζει στην Αθήνα, ασχολείται με την Ιστορία και το Θέατρο, ενώ συμμετείχε πρόσφατα στην ταινία μικρού μήκους του Γιώργου Τριανταφύλλου «Άγγιξέ με«. Τις νύχτες γράφει στίχους, που μελοποιούν νέοι καλλιτέχνες όπως ο Παναγιώτης Λιανός, ο Χρήστος Δάβρης κ.α.