Ήρθε ο Ηράκλειτος στην πόλη μας απόψε
μίλησε με σωζόμενα ρητά
−κι άλλα που χάθηκαν−
ακούγονταν
τα πλέον σκοτεινά:
«φωτιές-αιώνιες και ψυχές-αναθυμιάσεις»
«είμαστε και δεν είμαστε»
«στις ίδιες πόλεις κατοικούμε
νεκροί και ζωντανοί»
«ο ένας μες στον άλλον αναπνέουμε»
«νεκροταφεία βρίσκουμε μετράμε τους νεκρούς»
−σε γλώσσα τρέχουσα σαν νά ‘λεγε−
δεν έχει η ανθρώπινη ροή επιστροφή
(εδώ και το ποτάμι)
η αλληλουχία των γενεών
πάνω στη γη, μέσα στην πόλη
1000 και κάτι οι τάφοι
του 4ου αιώνα προ Χριστού
στο Συντριβάνι
και 411 στα δυτικά, στο ενδιάμεσο
η decumanus
και μ’ ένα άλμα μετά
απ’ τη σφαγή του Ιππόδρομου
στο Άουσβιτς
Θεσσαλονίκη πόλη με ανοιχτά τα σωθικά
δείξε μας δώσε μας
την πόλη κάτω από την πόλη
κράτα την πόλη την πληγή σου ανοιχτή
πόλη μέσα σε πόλη
κάτω απ’ τα πόδια μας τάφοι και δρόμοι
στους αστραγάλους σου νεκρά φτερά
−στεφάνια δόντια όλα χρυσά−
εγχυτρισμοί
ενταφιασμοί
και καύσεις
δεν θα παύσεις
Θεσσαλονίκη πόλη πάνω σ’ άλλη πόλη
με τους νεκρούς σου να αιωρείσαι εσαεί
νέα ξανάρχεσαι
λειψή μεταβαλλόμενη
κι εμείς
οι επόμενοι νεκροί
γυαλίζουμε τα μάρμαρα
−in situ−
νεκροί και ζωντανοί
~
από τη συλλογή Η σάρκα των προσωρινών, εκδ. Γαβριηλίδης, 2015
πηγή η ιστοσελίδα του ποιητή
νεκροί και ζωντανοί»
«ο ένας μες στον άλλον αναπνέουμε»
«νεκροταφεία βρίσκουμε μετράμε τους νεκρούς»
−σε γλώσσα τρέχουσα σαν νά ‘λεγε−
δεν έχει η ανθρώπινη ροή επιστροφή
(εδώ και το ποτάμι)
η αλληλουχία των γενεών
πάνω στη γη, μέσα στην πόλη
1000 και κάτι οι τάφοι
του 4ου αιώνα προ Χριστού
στο Συντριβάνι
και 411 στα δυτικά, στο ενδιάμεσο
η decumanus
και μ’ ένα άλμα μετά
απ’ τη σφαγή του Ιππόδρομου
στο Άουσβιτς
Θεσσαλονίκη πόλη με ανοιχτά τα σωθικά
δείξε μας δώσε μας
την πόλη κάτω από την πόλη
κράτα την πόλη την πληγή σου ανοιχτή
πόλη μέσα σε πόλη
κάτω απ’ τα πόδια μας τάφοι και δρόμοι
στους αστραγάλους σου νεκρά φτερά
−στεφάνια δόντια όλα χρυσά−
εγχυτρισμοί
ενταφιασμοί
και καύσεις
δεν θα παύσεις
Θεσσαλονίκη πόλη πάνω σ’ άλλη πόλη
με τους νεκρούς σου να αιωρείσαι εσαεί
νέα ξανάρχεσαι
λειψή μεταβαλλόμενη
κι εμείς
οι επόμενοι νεκροί
γυαλίζουμε τα μάρμαρα
−in situ−
νεκροί και ζωντανοί
~
από τη συλλογή Η σάρκα των προσωρινών, εκδ. Γαβριηλίδης, 2015
πηγή η ιστοσελίδα του ποιητή
Ο Πέτρος Γκολίτσης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978. Είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Sheffield (Doctor of Philosophy), με σπουδές οικονομικών και παιδαγωγικών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Birkbeck College), στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο Πανεπιστήμιο του Sheffield. Είναι Fellow του Higher Education Academy. Αρθρογραφεί για την σύγχρονη ποίηση στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και έχει βραβευτεί για την ποίησή του με το International Poetry Award Tudor Arghezi (2018) της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας. Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε 9 γλώσσες, Αγγλικά, Βουλγαρικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Πορτογαλικά, Ρουμανικά, Σερβοκροατικά και Φινλανδικά, καθώς και στο "Rosetta World Literatura" στην Τουρκία. Ποιήματα και συνεργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε εγχώρια και ξένα έντυπα: "Βιβλιοθήκη" της Ελευθεροτυπίας, "Εφημερίδα των Συντακτών", "Νέα Εστία", "Ποιητική", "Οδός Πανός", κ.α. Ασχολείται και με τη ζωγραφική. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στη Θεσσαλονίκη και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 20 ομαδικές στην Ελλάδα και στη Σερβία. Τίτλοι βιβλίων: Η μνήμη του χαρτιού (2009). Το τριβείο του χρόνου (2013). Η σάρκα των προσωρινών (2015). Σκάζοντας κρέας (2017). Από τις αφετηρίες στην ολοκλήρωση του μοντερνισμού Ο Νάνος Βαλαωρίτης (2019). The Flesh of the Temporary And Other poems (2019). Σφαχτάρια στο λευκό (2020)
