Νεκταρία Μενδρινού, «Πληγή δίφορη»

Υπάρχουν δυο είδη
μοναξιάς,
μία αόρατη,
εσωτερική,
και μία άλλη,
απτή,
εξωτερική.
Η μία
είναι εκείνη
η φριχτή,
παγωμένη άβυσσος
μέσα στην οποία νιώθεις
να στροβιλίζεται
βουβή και μάταιη
η καρδιά σου,
να σβήνεται
κάθε επιμέρους χρονική στιγμή σου
η άλλη
είναι εκείνη
του ενός πιάτου,
του ξαναζεσταμένου φαγητού,
της μόνιμα φλύαρης
τηλεόρασης,
του σιωπηλού περιπάτου,
η μία
είναι ο κόσμος
χωρίς εσένα,
η άλλη
εσύ
χωρίς τον κόσμο
είναι το ψέμα σου
και το ψέμα μας
είναι η αλήθεια σου
και η αλήθεια μας
είναι ο τρόπος που πληγώνεσαι
και ο τρόπος που πληγώνεις…

~

από τη συλλογή Κοχύλια από χρόνο, εκδ. Κέδρος, 2014

Η Νεκταρία Μενδρινού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 και σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2003 διατηρεί φαρμακείο στον Αποκόρωνα του νομού Χανίων. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές ποιητικές συλλογές, σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ποιητικά ημερολόγια και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά. 

Τίτλοι βιβλίων: Αειθαλή και φυλλοβόλα (2009). Κοχύλια από χρόνο (2014). Σύννεφα στο νερό (2018)

Ευχαριστώ τη διαδικτυακή φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα