(1).jpg)
.png)
Ζώο παμφάγο ο πόνος
δρεπάνι που θερίζει
πανούκλα ο πόνος μαύρη
πάνω σε τραπέζι δυσήλιο
πίσω από πόρτες χτισμένες
μέσα σε σπίτι γερασμένο
και γκρεμισμένες μέρες
η των δακρύων γυναίκα
η από βοριάδες ανελέητους
σαν ξάρτι κομμένη
με ζήλο σάρκες ξέσκιζε
πάντα και μόνο
δικές της
δρεπάνι που θερίζει
πανούκλα ο πόνος μαύρη
πάνω σε τραπέζι δυσήλιο
πίσω από πόρτες χτισμένες
μέσα σε σπίτι γερασμένο
και γκρεμισμένες μέρες
η των δακρύων γυναίκα
η από βοριάδες ανελέητους
σαν ξάρτι κομμένη
με ζήλο σάρκες ξέσκιζε
πάντα και μόνο
δικές της
Η Βίκυ Δερμάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα. Από τα εφηβικά της χρόνια και στη διάρκεια της ζωής της γνώρισε και αγάπησε πολύ τη λογοτεχνία. Την αισθητική και την ποιητική της έκφραση διαμόρφωσαν εκτός των άλλων και η μαγική πόλη της Αθήνας των δεκαετιών 1960-70, ο μυθικός κόσμος του Θεάτρου που είχε την τύχη από παιδί να γνωρίσει, καθώς και η τραγική Σύλβια Πλαθ, ο αποκαλυπτικός Τάσος Λειβαδίτης και ο μοναδικός Νίκος Γκάτσος. Εδώ και αρκετά χρόνια γράφει ποιήματα προσπαθώντας να διατηρεί μέτρο και συνέπεια στο έργο της, όσο και στη σχέση με το αναγνωστικό της κοινό. Έργα της ιδίας: Πάνε χρόνια που σαν αγρίμι (2009). Λέξεις βρύα της ψυχής (2010). Με μια φλόγα όπως πάντα (2012). Έρωτας κραταιός ως θάνατος (2014). Ψυχή πουθενά (2017). Εύσαρκο κάτι σαν φως (2018) κ.α.
