Σαν παιδί κακοποιημένο ούρλιαξε η καρδιά μου
όλη τη νύχτα, συνεχώς·
Όφειλα εγώ να πάρω τ’ ουρλιαχτά μου
και σε ωδή να τα υφάνω εντός.
Μία, στα μαύρα μεσάνυχτα, ήτανε κραυγή
κι άλλη μία, του πετεινού η πρώτη η φωνή—
Σαν παιδί κακοποιημένο η καρδιά μου,
κι όμως ποτέ δεν το ’μαθε κανείς.
Ζωή, στο χρέος σου μ’ έχεις υπολογίσει
κι αρμόζει εγώ να σε υπηρετώ καιρό—
Αλλά ω! αβάσταχτη η οφειλή
που με ωδή αυτή θα πρέπει να εξοφληθεί.
όλη τη νύχτα, συνεχώς·
Όφειλα εγώ να πάρω τ’ ουρλιαχτά μου
και σε ωδή να τα υφάνω εντός.
Μία, στα μαύρα μεσάνυχτα, ήτανε κραυγή
κι άλλη μία, του πετεινού η πρώτη η φωνή—
Σαν παιδί κακοποιημένο η καρδιά μου,
κι όμως ποτέ δεν το ’μαθε κανείς.
Ζωή, στο χρέος σου μ’ έχεις υπολογίσει
κι αρμόζει εγώ να σε υπηρετώ καιρό—
Αλλά ω! αβάσταχτη η οφειλή
που με ωδή αυτή θα πρέπει να εξοφληθεί.
~
Μετάφραση: Γιάννης Αντιόχου
από το βιβλίο: «Η Θηριώδης Μούσα»
Εκδόσεις Μικρή Άρκτος
από το βιβλίο: «Η Θηριώδης Μούσα»
Εκδόσεις Μικρή Άρκτος
