Νεκταρία Μενδρινού, «Φωτογραφία»

Ο παππούς έζησε
μέχρι τα πέντε μου χρόνια,
φέτος, έκλεισα εγώ τα τριανταπέντε
το μεγαλύτερο μέρος
της ζωής μου
το έχει περάσει νεκρός.
Οπότε κοιτάζω εκείνη τη φωτογραφία μας
-εγώ, καθισμένη, τριών ετών, στα γόνατά του,
βαστώντας δύο μανταρίνια,
εκείνος, χαμογελαστός,
να μου μαθαίνει στα δάχτυλά του τον αριθμό δύο-
εκπλήσσομαι πάντα εξίσου στα πρόσωπά μας
τόσο μικρή εγώ,
τόσο ζωντανός εκείνος,
τόσο ξεθωριασμένη η ανάμνηση
θαρρείς
και μας έχει επινοήσει
ο φωτογράφος.

~

από τη συλλογή Κοχύλια από χρόνο, εκδ. Κέδρος, 2014

Η Νεκταρία Μενδρινού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 και σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2003 διατηρεί φαρμακείο στον Αποκόρωνα του νομού Χανίων. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές ποιητικές συλλογές, σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ποιητικά ημερολόγια και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά. 

Τίτλοι βιβλίων: Αειθαλή και φυλλοβόλα (2009). Κοχύλια από χρόνο (2014). Σύννεφα στο νερό (2018)

Ευχαριστώ τη διαδικτυακή φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα