(1).jpg)
.png)
Περπατώ μέσα σε δρόμους άγνωστους
καθώς χάνονται ο ένας μες στον άλλον
Οι ανάσες μας ακούγονται σαν μικρές κραυγές, ακούς;
Κοιτώ τα σώματά μας γυμνά
όμορφα καθώς λυγίζουν στο άγνωστο
Κλειστά τα μάτια μας όπως όταν γεννιόμασταν
Ο χρόνος σταματάει κι οι μέρες περνούν φλεγόμενες από μπροστά μας
Οι αναμνήσεις με ζεσταίνουν
Όχι όπως τα όνειρα
όχι
αλλά όπως ο χρόνος καθώς λειαίνει τις αποστάσεις
και γονιμοποιεί τη λησμονιά.
~
από τη συλλογή Ροές, εκδ, Ιωλκός, 2015
πηγή
καθώς χάνονται ο ένας μες στον άλλον
Οι ανάσες μας ακούγονται σαν μικρές κραυγές, ακούς;
Κοιτώ τα σώματά μας γυμνά
όμορφα καθώς λυγίζουν στο άγνωστο
Κλειστά τα μάτια μας όπως όταν γεννιόμασταν
Ο χρόνος σταματάει κι οι μέρες περνούν φλεγόμενες από μπροστά μας
Οι αναμνήσεις με ζεσταίνουν
Όχι όπως τα όνειρα
όχι
αλλά όπως ο χρόνος καθώς λειαίνει τις αποστάσεις
και γονιμοποιεί τη λησμονιά.
~
από τη συλλογή Ροές, εκδ, Ιωλκός, 2015
πηγή
Ο Δημήτρης Καφετζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990 και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία Αττικής. Είναι ηλεκτρολόγος-ηλεκτρονικός μηχανικός του Πανεπιστημίου του Leeds και υποψήφιος διδάκτορας μηχανικής, έχει εργαστεί στη βιομηχανία και σε ερευνητικά κέντρα Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου. Γράφει από το 2005. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές του συλλογές «Ροές» από τις εκδόσεις Ιωλκός το 2015 και «Χαραμάδες» από τις εκδόσεις Ηριδανός το 2018. Ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορες ιστοσελίδες.
