Αρτεμίου-Φωτιάδου Ελένη, «Γραφείο κοινωνικής ευημερίας»

Το κτήριο ανέκφραστο
Εχεμύθεια σφηνωμένη στους σοβάδες
στους ξεχειλωμένους διαδρόμους
Οι φάκελοι κρατάνε μυστικά
Μην τους εμπιστεύεσαι
Ένα πρωί αρχειοθετούν την αποκαθήλωση
ξεκρεμάνε από τους τοίχους όλα τα κάδρα
Απομένουν σημάδια σταύρωσης και ίχνη από καρφιά

Φιγούρες κρέμονται ανάποδα
ζωγραφισμένες με βρώμικο νερό
Κάποτε θυμίζουν άνθρωπο
άλλοτε ζώο που το δαγκώνουν και δαγκώνει
λίγες φορές τον Ιησού δωδεκαετή
την ώρα που γλυκά τον μαλώνει η μητέρα Παναγία
Πιο πολύ σαν κερδίζουν μέσα σου φωνή
έχουν πολλά να εξιστορήσουν
Για τον παππού πατριάρχη με ένα κάρβουνο στα χείλη
κι όταν φιλά μαυρίζει τα επόμενα φιλιά
Τον πατέρα που γυρνάει μεθυσμένος από την άλλη
και ρίχνει στο τασάκι δυο βρισιές
να σβήσει τα σημάδια
Το παιδί που γεννήθηκε σε μια περιπέτεια ή βιασμό
Στο σχολείο «αγνώστου πατρός»
κι όλοι ακουμπάνε τους ψιθύρους βόλια
πίσω από την πλάτη του
Τη γυναίκα με τα περίεργα σημάδια στον λαιμό
Δένει σφιχτά γύρω ένα χοντρό φουλάρι
πνίγεται κι όλοι νομίζουν πως κρυώνει
Το κορίτσι που θυμάται ένα αλλιώτικο χάδι
κάπου εκεί στα έξι
και τώρα στα δώδεκα μαθαίνει στο σχολείο
πως ο θείος δεν την αγαπούσε
Το αγόρι που του δένουνε λέξεις βαριές στα πόδια
και το πετούν στη θάλασσα
να μάθει να κολυμπά στον οχετό
Τη γυναίκα που καθαρίζει μια ζωή κρεμμύδια στην κουζίνα
για το στιφάδο που του αρέσει
μα ο λαγός σαν παραμύθι βγάζει φτερά
πετάει μια μέρα απ’ το ταψί
αφήνοντας φωτογραφίες στολισμένες στο σαλόνι
ενθύμια κυνηγετικού περιπτέρου
Τη σάρκα που ξεπουλιέται κάθε βράδυ
για να μην αγοράσει
τζάμπα την ανέχεια
Την έφηβη που το σκάει απ’ το σπίτι
περνώντας μέσα από καθρέφτη ματωμένο
Τη γυναίκα που σπάει μια μέρα τη χρυσή βέρα
και ερωτεύεται τα ασημένια δώρα της σελήνης
Όσοι τη βλέπουν μες στο φως
με τα παράξενά της μάτια
τρελή λένε πως είναι γιατί αυτοί
γεννήθηκαν γνωστικοί και δυστυχείς
Αρχειοθετείται
Η ευημερία δεν είναι πια κοινωνική
Πίσω από σάπιες πόρτες
ξεριζώνει τα μάτια
κατασπαράζει το δέρμα

 

Μένει μόνο με τα κόκαλα
κι έτσι ταυτοποιείται.
πηγή

 

H Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1965. Είναι Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης. Κατέχει Πτυχίο Παιδαγωγικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο της Εκπαιδευτικής Διοίκησης και Πολιτικής. Κατέχει επίσης τον τίτλο “ Master of Arts in Literature”. Είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ασχολείται με την ποίηση και τη λογοτεχνία. Έχει εκδώσει συνολικά είκοσι βιβλία, εννέα βιβλία για παιδιά, μία συλλογή διηγημάτων και δέκα ποιητικές συλλογές. Δύο από τα παιδικά της βιβλία έχουν τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν βραβευτεί σε διάφορους πανελλήνιους και παγκόσμιους διαγωνισμούς. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις ή έχουν δημοσιευτεί σε διάφορους λογοτεχνικούς ιστότοπους. Έχει συμμετάσχει σε ποικίλες λογοτεχνικές εκδηλώσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα. Είναι μέλος κριτικών επιτροπών σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Από τον Ιανουάριο του 2020 αρθρογραφεί στον βιότοπο πολιτισμού –ποίησης –πεζογραφίας culturebook.gr. Ασχολείται επίσης με τη θεατρική γραφή και έργα της έχουν παρουσιαστεί σε επαγγελματικές σκηνές στην Κύπρο και την Ελλάδα. Ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά της έργα έχουν παρουσιαστεί από το Ραδιοφωνικό ΄Ιδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) και την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (ΕΡΤ). 

Τίτλοι βιβλίων: Το ταξίδι του ΄Ηλιου στο Φεγγάρι, εκδ. Αιγαίον, 2007. Αλεξ-ήνεμος, εκδ. Πήλιο, 2010, Βραβείο Κώστα Μόντη. Οι διαδρομές του Αδάμ, εκδ. Πήλιο, 2010. Κατεπείγον, εκδ. Μανδραγόρας, 2011. Ο κύκλος ενός τετράγωνου έρωτα, εκδ. Πήλιο, 2012. Διμερής Συμφωνία, εκδ. Μανδραγόρας, 2013. Η λίμνη των κύκλων, εκδ. Μανδραγόρας, 2014. Φωνήεντα σε περίπτερο, εκδ. Μανδραγόρας, 2016. Χειμερία Ζάλη, εκδ. Μανδραγόρας, 2017. REM, εκδ. Μανδραγόρας, 2019. Η Αφηρημένη Τέχνη Του ΄Εψιλον , εκδ. Μανδραγόρας, 2020