Η λύπη
είναι μια ήρεμη λίμνη.
Που και που
μια σταγόνα πέφτει στο κέντρο της από
τον
περίκλειστο ουρανό του έξω κόσμου
και
τότε έχουμε την αίσθηση ότι
είμαι
λυπημένος.
Η χαρά είναι ένα άνοιγμα
του ουρανού πάνω από αυτή τη λίμνη.
Που και που
μια σταγόνα πέφτει στο κέντρο της από
τον
περίκλειστο ουρανό του έξω κόσμου
και
τότε έχουμε την αίσθηση ότι
είμαι
λυπημένος.
Η χαρά είναι ένα άνοιγμα
του ουρανού πάνω από αυτή τη λίμνη.
Η Κατερίνα Αγυιώτη γεννήθηκε στο Βόλο, το 1976. Σπούδασε κι εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Από το 2014 ζει κι εργάζεται στο Λονδίνο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Τίτλοι βιβλίων: Φρουρός (Φαρφουλάς, 2016). Ο ταμίας του Θεού (Φαρφουλάς, 2019).