Αντώνης Αντωνάκος, «Οι τρελοί δεν έχουν ανάγκη τα παραμύθια»

οι τρελοί δεν έχουν ανάγκη τα παραμύθια
οι γλώσσες τους τσακίζουν σαν τσεκούρια
με τα δόντια τους ροκανάνε τη μέρα σα μαμούθ
παίζουν κρυφτό
παίζουν κουτσό
παίζουνε το φονιά
παίζουνε με τον ήλιο
και κατουράν τους τάφους των ηρώων
κι ανθίζουνε ξυπόλητοι κρύβοντας μεσ’ τις λέξεις τους
τα χνώτα του θεού
κι είναι μέσα στον κόσμο η απουσία του κόσμου
κι είναι η μύξα στο μανίκι της θρησκείας
δε λέν αντίο ποτέ γιατί ποτέ δε φεύγουνε
είναι διαβόλοι που φυτεύουν άγριους σπόρους
είναι το πυρωμένο μάτι της κουζίνας που ξεχάστηκε
το σαλεμένο μάτι του θεού που είναι ένας τράγος καυλωμένος
χωρίς ελπίδες
χιμώντας σα θηρίο πάνω σε όλες τις χαρές
οι τρελοί πάνω σ’ αυτό το άστρο της γης
δεν έχουν ανάγκη τα παραμύθια.
πηγή

(τα βιβλία του ποιητή στο ιστολόγιο του)  

Ο Αντώνης Αντωνάκος γεννήθηκε το 1972 στο Αγρίνιο. Σπούδασε μαθηματικά. Ποιήματά του και πεζά έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Ποιητικές συλλογές: Τζογάρει η ποίηση στο μοίρασμα (2016), Η μουσική των αγρών (2014), Καλός λύκος (2014) κ.α.