Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Στέλλα Δούμου, «Ενσωματώσεις»

μια πόρτα που αναπνέει με ελβετικούς τρόπους
η ακολουθία των βλεφαρίδων σου
φιτίλια στα άχυρα των σπλάχνων
η άλλη γλώσσα της πυράκτωσης
είναι
το σώμα σου όταν κλειδώνεται
κι η αφιονιστική των υπονοούμενων

πληρεξούσια ιδέα
το φεγγάρι από μέσα σου επιθυμώ
να αντλήσω
όπως νερό απ το πηγάδι.
κι ύστερα χρόνος πυρρίχιος
να με γειώσει μ΄ ένα σέρτικο.
ο χειμώνας του φεγγαριού
θα έχει τελειώσει
με τη φωτιά στο στόμα.
~
πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας

Η Στέλλα Δούμου γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Μάνη. Γράφει ποίηση, ποιητική πρόζα και πεζά σε μικρή φόρμα. Κείμενά της δημοσιεύονται σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί και υπογράφονται στη δισκογραφία με το όνομα "Ουράνια". Οι "Χαμηλές οκτάβες" τιμήθηκαν με το Α΄ Βραβείο του ΚΘ΄ λογοτεχνικού διαγωνισμού του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός.  Τίτλοι βιβλίων: Χαμηλές οκτάβες (2013 - περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές "Χαμηλές Οκτάβες" και "Μέλισσες σφουγγαρίζουν τις κοιλάδες" ). Έρως αρόδο (2015). Χρονορυχείο (2017). Το άλογο που έγραφε (2020). 


Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης