Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, «Στη ραπτομηχανή»

Ο τόπος είναι χρόνος
προορισμένος μόνο για την επιστροφή
γιατί ο τόπος πάντα ταξιδεύει
λιωμένο φως
μες στην ασυμμετρία των σφουγγαριών
τόνος λευκός κρυσταλλωμένος
μια ανάσα πριν τον ρεμβασμό
η επίφαση του ανύπαρκτου
μες στην ακινησία

κι αυτό που ως ήχο χρώματος
γραφεία ταξιδίων διαφημίζουν
δεν είναι τα παράθυρα που βλέπουν στα λιοτρίβια
-επιστατούν ανελλιπώς
η Τριχερούσα Παναγιά με την Φραγκογιαννού-
ούτε οι γαρδένιες βέβαια στους γκαζοτενεκέδες
-ο σπαραγμός του εφήμερου που όλο κιτρινίζει-

αλλά η κατάμαυρη σκιά της ραπτομηχανής
σε ασβεστωμένο κήπο
αδιάκοπα τις ξηλωμένες μνήμες να γαζώνει
να μπουν στα ξενυχτάδικα τριζάτοι και με τσάκιση

οι ναύτες του Τσαρούχη
να πιουν κρασί
να κλάψουνε
να περιπλανηθούν
τ' άλλο πρωί να μοιάζουνε
φιγούρες φαγωμένες του Μπουζιάνη.
~
  από τη συλλογή Το επιδόρπιο, εκδ. Κέδρος, 2012

πηγή

 

Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το λογοτεχνικό δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Ποιητικές συλλογές: Αφόρετα θαύματα (2017), Το επιδόρπιο (2012), Όροφος μείον ένα (2008, β΄ έκδ. 2009), Ν' ανθίζουμε ως το τίποτα (2004), Εν τη ρύμη του νόστου (1999), Το τρίπτυχο του φέγγους (1993), Λυπημένες μαργαρίτες (1986). Έχει επίσης εκδώσει το δοκίμιο: "Συρραπτική του προσώπου: Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη" (εκδ. Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά, και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και Γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.